Over koeien en een zandeiland
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart
12 September 2010 | Australië, Brisbane
Waar moet ik beginnen, want ik heb alweer veel gedaan sinds het laatste bericht. Eens kijken... Het vorige bericht heb ik in Cairns geschreven. Uiteindelijk moet ik naar Sydney om van daar uit naar Auckland in Nieuw-Zeeland vliegen. Er zijn veel manieren om vanuit Cairns naar Sydney te gaan. Ik heb gekozen voor de trein. De trein was me tijdens mijn vorige reis goed bevallen, en met de treinpas die ik nu heb kan ik stoppen waar ik wil en later weer verder gaan richting Sydney. Na de keuze voor de trein moest ik kiezen waar ik dan van de trein af zou stappen. Veel mensen gaan naar Arlie beach om van daaruit meerdere dagen op een boot rond Whitsunday Islands te gaan zeilen. Hoe mooi het ook klinkt, drie dagen op een boot zonder escape zou bij mij best wel eens zonde van het geld kunnen zijn. Nee ik besloot naar Rockhampton te gaan, om vanuit daar een Australische Cattle farm te bezoeken. “Cattle farm? Das dan toch gewoon een rundveehouderij? Dat heb je thuis ook hoor” Das waar maar toch is het hier weer heel anders. Zo was het qua oppervlakte gigantisch groot. En het was een cattle farm die nu vooral draait op mensen die daar één of meerdere dagen blijven. Ik wilde hier wel een dag naar toe. Vooral omdat ze ook joey's hadden. Joey's zijn jonge kangoeroe weesjes. Al met al ben ik dus in Rockhampton aangekomen, en heb ik een dagje farmstay in Myella's Cattle farm geboekt.
Om half zeven in de ochtend werd ik samen met iemand die drie dagen op de farm zou blijven opgehaald bij het hostel. Na anderhalf uur en zo'n 125 kilometer verder, arriveerden we op de farm. Er waren ook mensen met eigen vervoer daar. We zouden de dag met vijf gasten op de boerderij doorbrengen. Meteen zagen we de Joey's. En ook 'sprekende' papegaaien! Erg mooi allemaal. Maar na een ontbijt met thee en toast van het vuur ging dan toch één van de hoofdonderdelen van het verblijf beginnen. Paardrijden door de outback! Onze gids ging de paarden per quad van het immense terrein naar de hokken sturen. Of wij dan even één paard in elk hok konden drijven. Zo gezegd zo gedaan en na wat voeren en uitgebreide instructies, was het tijd om echt te paard de boel te verkennen. Het viel me niets tegen. Het paard luisterde erg goed. Links, rechts, stoppen, lopen, alles ging eigenlijk prima. Ook al luisterde het paard prima, merkte ik wel dat het de weg goed kende. Of het volgde gewoon prima de andere paarden. Ik kon wel sturen, maar het was de meeste tijd niet echt nodig. En zo was er daar een poel. Een paar paarden gingen daar wat drinken, mijn paard besloot ook wat te drinken. Prima. Niks aan de hand. Maar toen besloot Lightning de poel te verlaten vlak langs een boompje. Onder een lage tak door. Ik zag die tak ineens op mij af komen. Hij was te laag voor mij om te bukken. Een volle stop was het beste geweest, maar het ging te snel en om te voorkomen dat die tak mij van het paard zou duwen besloot ik me met alle macht aan die dak vast te houden. Het paard liep door en gleed onder mij vandaan. Met al mijn gewicht aan de tak brak deze en ik lag op de grond. Gelukkig was het een zachte landing, en het paard was er ook niet van geschrokken. Onze gids was volgens mij meer geschrokken maar ik voelde me prima, en ben meteen weer op het paard gaan zitten. Ondanks de val heb ik van de tocht te paard genoten. De foto's laten zien hoe het was! (Behalve de val dan :) Verder was het op de farm mogelijk om motor te rijden. Dit heb ik niet gedaan. Wel andere dingen die bij de boerderij horen zoals kuikentjes voeren en koeien melken... Met de hand! Na een lange dag en een lange terugreis was ik moe en voldaan terug in het hostel.
Die avond kon ik nog niet achterover zitten. Ik had de volgende dag de trein naar Hervey Bay geboekt. Dus ik moest douchen, de was doen, tas inpakken, snel nog een pilsje (socializen hoort bij het backpacken) en naar bed. Hervey bay is de poort naar Fraser Island. Veel backpackers gaan naar dit eiland omdat het zo mooi is. En dat kan ik alleen maar bevestigen, want gisteren ben ik teruggekomen van twee dagen Fraser en het was mooi en een mooie ervaring! Op het resort bij aankomst na bestaat het eiland uit enkel zandwegen. Het is meer dan 100 kilometer lang en de snelweg op het eiland is het strand. De 4WD bus bracht ons, een groep van 20 mensen, overal heen. Speciale meren, strand, een scheepswrak uit de jaren 30, uitzichtpunten, we ebben het allemaal gezien.
Na Fraser Island ben ik nog een nacht in Hervey Bay gebleven. Vanochtend ben ik met de trein verder gegaan en ik ben nu in Brisbane. Eens kijken waar ik de volgende keer over kan gaan schrijven.
Om half zeven in de ochtend werd ik samen met iemand die drie dagen op de farm zou blijven opgehaald bij het hostel. Na anderhalf uur en zo'n 125 kilometer verder, arriveerden we op de farm. Er waren ook mensen met eigen vervoer daar. We zouden de dag met vijf gasten op de boerderij doorbrengen. Meteen zagen we de Joey's. En ook 'sprekende' papegaaien! Erg mooi allemaal. Maar na een ontbijt met thee en toast van het vuur ging dan toch één van de hoofdonderdelen van het verblijf beginnen. Paardrijden door de outback! Onze gids ging de paarden per quad van het immense terrein naar de hokken sturen. Of wij dan even één paard in elk hok konden drijven. Zo gezegd zo gedaan en na wat voeren en uitgebreide instructies, was het tijd om echt te paard de boel te verkennen. Het viel me niets tegen. Het paard luisterde erg goed. Links, rechts, stoppen, lopen, alles ging eigenlijk prima. Ook al luisterde het paard prima, merkte ik wel dat het de weg goed kende. Of het volgde gewoon prima de andere paarden. Ik kon wel sturen, maar het was de meeste tijd niet echt nodig. En zo was er daar een poel. Een paar paarden gingen daar wat drinken, mijn paard besloot ook wat te drinken. Prima. Niks aan de hand. Maar toen besloot Lightning de poel te verlaten vlak langs een boompje. Onder een lage tak door. Ik zag die tak ineens op mij af komen. Hij was te laag voor mij om te bukken. Een volle stop was het beste geweest, maar het ging te snel en om te voorkomen dat die tak mij van het paard zou duwen besloot ik me met alle macht aan die dak vast te houden. Het paard liep door en gleed onder mij vandaan. Met al mijn gewicht aan de tak brak deze en ik lag op de grond. Gelukkig was het een zachte landing, en het paard was er ook niet van geschrokken. Onze gids was volgens mij meer geschrokken maar ik voelde me prima, en ben meteen weer op het paard gaan zitten. Ondanks de val heb ik van de tocht te paard genoten. De foto's laten zien hoe het was! (Behalve de val dan :) Verder was het op de farm mogelijk om motor te rijden. Dit heb ik niet gedaan. Wel andere dingen die bij de boerderij horen zoals kuikentjes voeren en koeien melken... Met de hand! Na een lange dag en een lange terugreis was ik moe en voldaan terug in het hostel.
Die avond kon ik nog niet achterover zitten. Ik had de volgende dag de trein naar Hervey Bay geboekt. Dus ik moest douchen, de was doen, tas inpakken, snel nog een pilsje (socializen hoort bij het backpacken) en naar bed. Hervey bay is de poort naar Fraser Island. Veel backpackers gaan naar dit eiland omdat het zo mooi is. En dat kan ik alleen maar bevestigen, want gisteren ben ik teruggekomen van twee dagen Fraser en het was mooi en een mooie ervaring! Op het resort bij aankomst na bestaat het eiland uit enkel zandwegen. Het is meer dan 100 kilometer lang en de snelweg op het eiland is het strand. De 4WD bus bracht ons, een groep van 20 mensen, overal heen. Speciale meren, strand, een scheepswrak uit de jaren 30, uitzichtpunten, we ebben het allemaal gezien.
Na Fraser Island ben ik nog een nacht in Hervey Bay gebleven. Vanochtend ben ik met de trein verder gegaan en ik ben nu in Brisbane. Eens kijken waar ik de volgende keer over kan gaan schrijven.
-
12 September 2010 - 10:04
Armando Ilonka Guus:
hallo bart fijn weer iets van je te horen zo te zien heb je een trien reis gemaakt en paard gereden zoals ons op de familie weekeinde en opbezoek geweerst bij jonge kangoeroe weesjes
groeten ons -
12 September 2010 - 11:57
Toon En Wies:
Ha die Bart,
Ik moest al lachen toen ik nog maar een klein stukje had gelezen over dat je ging paardrijden, jammer dat ik het niet kon zien, want zo met je Willempie helm zou ik echt niet gelachen hebben,
je hebt weer een hele tour gemaakt en weer wat bagage voor je rugzak (wel mooie bagage) dus ik zou zeggen ga lekker zo door en de groetjes van ons houdoe -
12 September 2010 - 13:31
Ome Henk:
Hai Bart,
Wat een belevenissen, jij te paard.... en dan het ongelukje met die tak.Gelukkig had je een helm op.
Een vraagje ,was jij dat die dat beestje de fles gaf? Ziet er erg profecineel uit. Ik vind de natuuropnames erg mooi. Tot het volgend berichtje.
Tante Sjannie en Ome Henk -
12 September 2010 - 16:42
Jan En Thea:
Ha die Bart,wat jij allemaal meemaakt kei leuk om te lezen.
Wij hebben ook een spannend weekend achter de rug,wij zijn met je ouders op pad geweest een reisje helemaal naar Vessem heel leuk gehad maar je vader kan helemaal niet kaarten,dat leren wij hem nog wel.
Bart geniet ervan en wij genieten van jouw verhalen.
Groetjes en pas goed op jezelf
Jan en Thea -
12 September 2010 - 17:27
P@je:
Hahaha, als ik het verhaal zo lees lijkt het wel een cartoon. Dat helmpje staat je trouwens goed man! Wederom mooie fotos van een mooi stukje natuur! Zijn de Joeys net zo schattig als op de fotos, of zijn het eigenlijk bijtgrage M**F**ers? -
13 September 2010 - 09:08
Niels:
Mooi van die tak! Zie het helemaal gebeuren..haha
Zo te zien is het nu een stuk beter weer. Wanneer ga je naar Nieuw Zeeland toe??
Gr niels -
13 September 2010 - 10:47
Ome Henk:
Beste Bart,
Ik weet niet of ik op dat andere berichtje kan antwoorden? Voor de zekerheid doe ik het dan ook op deze manier.
Wat een verrassing dat je op mijn stukjes reageerd. Het is inderdaad jammer dat de foto met de Quakka niet helemaal scherp is, maar toch leuk dat je hem gestuurt hebt. Ook die andere twee zijn heel bijzonder, nu heb je zelf ervaren hoe Nikki zich af en toe voelt.
Ik hoop dat wij, als je terug bent, meer verhalen mogen horen en foto's mogen zien van je reis.
Nogmaals bedankt voor je reactie en we blijven je volgen.
Groetjes tante Sjannie en ome Henk
-
13 September 2010 - 16:31
Zussie:
hey broer
leuk verhaal en mooie foto's weer. Ben jaloers op het flesje geven aan de kangoeroe! Wie weet mag ik dat ook nog eens doen. Wat heb ik gelachen om je 'takkeverhaal' maar dat heb je aan de telefoon wel gehoord! Heel veel plezier nog en ik w8 op je volgende berichtje.
Take care,
Elke -
21 September 2010 - 05:54
Kim:
Hey Bart,
kom maar weer eens met een verhaaltje!!
Ben weer benieuwd!
groetjes Kim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
